افراد سالمند نیز نظیر افراد دیگر گروه های سنی دلایل مختلفی برای برآشفتگی دارند. این اتفاقات می تواند تا حدی سالمند را ناراحت کند که سبب بروز پرخاشگری نیز بشود. به علاوه بروز برخی اختلالات نورولوژیک از جمله دمانس و آلزایمر نیز می تواند زمینه ساز بروز این قبیل رفتارها گردد. سالمندان درگیر با چنین مشکلاتی ممکن است نسبت به رفتارهای اطرافیان به شدت حساس شوند و با بدبینی آنها را تفسیر کنند. رفتارهای مبهم اطرافیان می تواند منجر به نگرانی و بد دلی و سایر عواطف ناخوشایند در سالمندان گردد. ممکن است سالمند نسبت به غیبت کوتاه مدت مراقب واکنش نشان دهد. ممکن است عصبانی شوند و یا تصور کنند غیبت مراقب طولانی تر از مدت زمان واقعی است. ممکن است تمایل داشته باشند اطرافیان دقیقا همان رفتاری را داشته باشند که آنها می خواهند و در صورت تخطی سایرین به هم بریزند. حتی در مواردی که مراقب تلاش می کند رفتار درستی داشته باشد باز هم ممکن است سالمندان داستان هایی در ذهن بسازند که محوریت آنها رفتار نادرست اطرافیان با آنهاست. در چنین مواقعی کار سالمندان حتی دشوارتر نیز می شود. وقتی حافظه کوتاه مدت سالمند آسیب دیده است بسیار محتمل خواهد بود که فراموش کند که مراقب کاری کرده که او دوست دارد و این قبیل اتفاقات می تواند ناراحتی وی را بالا ببرد.
سالمندی که از سالهای قبل درگیر مشکلاتی نظیر افسردگی و اضطراب بوده اند، ممکن است کماکان با علایم این مشکلات دست و پنجه نرم کنند و پرخاشگری و آشفتگی امروز علائم همان مشکلات قبل است. پس بهتر به نظر می رسد در چنین مواقعی به درمان اختلالات قبلی هم بپردازیم.
ریشه رفتارهایی نظیر پرخاشگری و آشفتگی چه نورولوژیک باشد چه روانشناختی، دارودرمانی در کنار روان درمانی می تواند اثرات مطلوب زیادی داشته باشد. گرچه در مواردی که آسیب مغزی مشهود و عدم همکاری سالمند با روان  درمانی وجود دارد بهتر است بیشتر بر درمان هایی دارویی تکیه می کنیم اما نباید از خاطر برد حتی در چنین مواردی نیز به کار بردن راهکارهای مناسب برای برخورد با سالمند و نیز کمک گرفتن از یک متخصص برای یافتن بهترین راهکار درمانی می تواند موثر باشد. به علاوه مراقبین نیز باید بیاموزند که از خود مراقبت کنند و به خاطر وجود شرایط دشوار نگهداری نسبت به سلامت خود نیز هوشیار باشند.
نکته کلیدی در تعامل با سالمند پرخاشگر و آشفته این است که خودمان از کوره در نرویم و بتوانیم معقول و منطقی اوضاع را مدیریت کنیم. برای همین لازم است راهکارهایی را بیاموزیم که در زمان مراقبت از سالمند آرامش خود را حفظ کنیم. مراقبت از یک سالمند می تواند بسیار خسته کننده و فرساینده باشد، و تعامل با سالمندی که انتظار دارد شما از کوچکترین حقوق طبیعی خود نیز چشم پوشی کنید و یا توقع دارد دقیقا همان رفتاری را داشته باشید که او می خواهد می تواند به مراتب دشوارتر نیز باشد. پس بهتر است مراقب باشیم تا بیشتر از این آسیب نبینیم. برای مثال به سراغ سایر منابع حمایتی برویم. وقتی از آنها کمک می گیریم می توانیم زمان های خاصی در روز را تنها به خود و کاری که دوست داریم اختصاص دهیم. مهم است که فهرستی از فعالیت های مورد علاقه مان تهیه کنیم و به فراخور زمان و موقعیت آنها را عملی کنیم. ورزش کردن نیز راهکار بسیار موثری برای کاهش تنش است و به ما کمک می کند در زمان های بحرانی قدرت مدیریت شرایط را داشته باشیم. بهتر است مراقب باشیم تا پیش از رسیدن به آستانه تحمل سالمند و اطرافیانش را در جریان ناراحتی خود قرار دهیم. ممکن است بتوانیم با هم فکری یکدیگر راهی برای حل و فصل مشکل پیدا کنیم. به خاطر داشته باشیم رفتارهای سالمند از علایم بیماری است. درباره بیماری مطالعه کنیم و منتظر بروز علایم باشیم. دانستن اینکه پرخاشگری می تواند جزیی از علایم بیماری باشد می تواند حس بهتری در ما ایجاد کند و ما را کمتر برآشفته کند. به خاطر داشته باشید چنانچه سالمند با کلام و رفتارش باعث آزردگی خاطر ما شد، به احتمال خیلی زیاد چنین منظوری نداشته است. این ها تنها علائم ناخوشایند بیماری است که او با آنها دست و پنجه نرم می کند. پس به جای آشفتگی به دنبال راهکاری برای حل مشکل باشید.

ادامه دارد.....